Kalverliefde

Dertien was ik toen het voor het eerst gebeurde. Ik had wel eens eerder naar jongens gekeken en sommigen vond ik ook best wel leuk, maar dan zeiden of deden ze ineens iets, of ze trokken de verkeerde trui aan, of ik zag ineens speeksel in een mondhoek en dan was het helemaal mis natuurlijk. Op naar de volgende. Mijn eerste kus kreeg ik op een groot eindfeest van Fons Vitae, dat werd gehouden in de ‘Kolenkit’. Hoewel Fons Vitae een meisjesschool was, geleid door strenge nonnen, waren er ook jongens aanwezig. Ik vermoed van het Ignatius College, want dat was tenminste ook een keurige katholieke school (hoewel ik veel liever bij die wereldse Jesuïeten had gezeten dan bij die preutse hysterische nonnen, maar dat terzijde). Er speelde een toen erg hippe band, Focus. In de pauzes werden de hits uit die tijd afgespeeld, dansnummers afgewisseld met langzamere. Ik werd meegenomen door een lange roodharige jongen en we schuifelden op Massachusetts van The Bee Gees. Ineens werd ik gekust en hing er een tong in mijn mond. Ik geloof niet dat ik er iets bij dacht, maar de hormonen zullen de hersens wel platgelegd hebben. Hij heette Jan Willem en was al achttien. Dat vond ik nog wat extra spannend natuurlijk. We hebben elkaar nog wat maandjes her en der ontmoet, maar het bloedde dood.

Een van de redenen dat ik mijn interesse verloor was dat ik Berry ontmoette. Hij zat ook op het Ignatius College en intussen had ik wat nieuwe vriendinnen gemaakt in de eerste klas. Seetje, Tonneke en Carole, die kan ik me nog het beste herinneren. Ik vond ze vrouwen van de wereld. Zelf was ik vrij verlegen, hoewel ik dat met bravoure probeerde te maskeren. Ik kon ook best grappig zijn, af en toe, maar vergeleken bij Seetje viel ik, wat mij betreft, in het niet. Ik zag er ook niet slecht uit, maar vergeleken bij Carole was ik een boerentrien. En Tonneke, die liep eigenlijk gewoon dromerig mee. Ze had al een vriendje, Thomas, die ik later ook nog ‘heb gehad’, toen het tussen hun uit was, maar toen werd hij zo afgezeken door de meiden dat ik, megalafaard in die tijd, hem snel weer dumpte.

Maar Berry was een charismatische jongen. Knap, geestig, charmant, vrolijk en hij kende Subterranean Homesick Blues van Bob Dylan uit zijn hoofd. Hij had vaak een gitaar bij zich en we hingen allemaal aan zijn lippen. Zijn speciale lach bleef vaak nog lang in mijn hoofd hangen. Logisch natuurlijk dat hij het mooiste meisje van de klas kreeg, Carole. Dat wilde echter niet zeggen dat wij niet naar hem mochten kijken, hij liet ons genereus meegenieten en soms kreeg ik zelfs opeens een echte hartstochtelijke zoen van hem. Daar moest ik het dan wel weer een half of heel jaar mee doen, maar toch. Een puberhand is wat dat betreft gauw gevuld. In mijn fantasie breidde ik daar wel verder op door.

Vooral tijdens het eenzame begin van mijn kostschooljaren dacht ik vaak terug aan hem. Later vond ik daar in het dorp een nieuwe liefde, André. Dat was meer wederzijds, maar net zo vrij eigenlijk. Meestal had ofwel hij een vriendin, of ik een vriendje, maar zoenen deden we toch steeds graag.

Het was eind jaren 60. Carole werd zwanger en Berry werd voor het eerst vader. Ik moest hier aan denken, omdat ik op Facebook zag dat hij wederom vader wordt. Voor zover ik weet heeft hij zeker al 5 kinderen bij 4 vrouwen en ogenschijnlijk gaat dat bijna op z’n Heijboers goed. We hebben niet echt contact en elkaar zeker 40 jaar niet meer gezien, maar zo af en toe duikt er eens een bericht naar boven, zoals dit artikel in de Volkskrant uit 2000, wat ik dan vol interesse lees. Dan vraag ik me wel eens af of ik een van die vrouwen had kunnen zijn. In de zin van, of ik op die manier zou kunnen leven. Een onbeantwoordbare vraag natuurlijk. Aan de ene kant vind ik het namelijk prachtig als je zo vrij van geest kan zijn. Aan de andere kant voorzie ik zoveel emotionele problemen, ik ben er geloof ik toch te angstig voor. Ik hou ervan dat mijn man geen andere vrouwen of kinderen heeft, ik hou ervan om op mijn manier (dat dan weer wel) een uitburgerlijk leven te leiden. Maar misschien weet ik wel niet wat ik mis?

Here’s to you Berry Love, veel geluk met je (a.s.) nieuwe kind!