Zojuist op Facebook ‘moest‘ ik weer eens zo nodig mijn mening geven over het ‘moeten‘ in de Nederlandse taal. En daarmee doel ik niet op: 1) Achtergebleven spoor 2) Afdruk 5) Egyptische koningin 6) Godin van het egyptische thebe 7) Huidstreep 8) Indruk of merk 9) Instulping 10) Indruksel 11) Indeuk 12) Indruk 13) Kneep 14) Kenteken 15) Kenmerk 16) Litteken 17) Merk of indruk 18) Moeten 19) Muziektermen 20) Muziekinstrument 21) Muziekinstrumenten 22) Nage, maar bedoel ik 3) Dwang 4) Dwangmatig indruk.
Dat begrip moeten wordt ons met de paplepel ingegoten. We moeten toch echt ons bordje leegeten. We moeten naar school. We moeten onze ouders gehoorzamen (ik ben nog van een andere generatie!). We moeten doorstuderen. We moeten werken. We moeten presteren anders zijn we ‘niemand’ en wie wil dat nou?
Ik doe, tot op zekere hoogte, hetzelfde met mijn zoon. Hij moet naar school (dat is ook gewoon bij wet verplicht), hij moet van ons respectvol met mensen omgaan en hij moet af en toe meehelpen in het huishouden. Maar ik probeer hem vanaf zijn geboorte al ook zijn vrije wil te laten ontwikkelen. Hij moet niet op een vast tijdstip naar bed, vanaf dat hij een baby was had hij zijn eigen en gelukkig gezonde ritme. Hij heeft over het algemeen nooit zijn bord moeten leegeten, en raar maar waar, hij eet zowat alles en ook veel gezond voedsel. Als hij straks zijn middelbare school heeft afgerond, zullen wij hem aanraden om door te studeren, om daarmee zijn kansen op een onafhankelijk bestaan te vergroten. Hij heeft er ook de hersens voor en beschikt bovendien over een wijsheid die weinig kinderlijk genoemd mag worden. Maar ik zal hem nooit dwingen omdat het moet. Omdat hij anders geen gezicht zou hebben in de samenleving.
Bij mij thuis zijn we opgevoed met moeten. Ook omdat onze ouders niet beter wisten en hetzelfde van hen werd verwacht. Maar het moeten zit zo in ons taalgebruik vastgeroest dat we het ook regelmatig voor vrijwillige situatie gebruiken. Ik moet naar een feestje. Huh? Hoezo, is dat een plicht dan? Ik moet een vriendin bellen. Ik moet een lezing voorbereiden over een thema dat ik interessant vind. Mijn oudste zus heeft het zich helemaal afgeleerd, het woord moeten verbannen uit haar woordenboek en gebruikt nu altijd het werkwoord mogen. Ik mag weer naar mijn werk, en ik hou van mijn werk. Ik mag een lezing geven, en ben daar best trots op. Ik mag naar een feestje, en ben vereerd te zijn uitgenodigd. En hoewel ik het knap vind dat zij zich zo positief kan uiten over het leven, valt het mij nog steeds wel op dat ze het woord moeten vermijdt. Het zit er echt met dikke klei ingebakken in ons dagelijkse taalgebruik.
Ik moet iets met mijn fotografie doen. Ik moet mijn blogs publiceren of een boek schrijven. Waarom eigenlijk? Wie wil ik iets bewijzen, behalve mijzelf? Herhaaldelijk denk ik over publiceren (in andere media dan alleen Facebook of Twitter), mijn foto’s tentoonstellen (vaker dan die 1x per 2 jaar) of uiteindelijk zelfs een boek schrijven. Maar de praktijk wijst uit dat ik uiteindelijk toch altijd mijn vrijheid en geestelijke rust preveleer boven geld verdienen of maatschappelijk succes. My loss?
Ik ben wel blij met een beetje moeten in mijn leven. Ik geloof dat ik tot niets meer zou komen als ik dat niet had. Het biedt structuur en houvast. Neemt niet weg dat ik heel erg kan genieten van niets te hoeven.
Dit is wel een commentaar waar ik op zat te wachten en waar ik zelf ook nog wel veel over nadenk. Een beetje moeten vind ik ook niet erg, maar moeten presteren om maatschappelijk succesvol te ogen is geloof ik mijn grootse weerzin tegen het heilige moeten. (En die strenge kostschool ooit waarschijnlijk!)
Wat een mooie blog mijn complimenten
Dank je!
Mijn complimenten voor je blogbericht. Het klinkt als een typical Dutch thema. Calvinistisch wellicht. Mijn vriendin is ook wars van het woord ‘moeten’, terwijl ik het regelmatig gebruik. Het duidt dan meer op het voelen van een innerlijke noodzaak, een soort nadrukkelijke wil.
Het vermijden van moeten is net zo nadrukkelijk als het gebruik ervan.
Ten eerste dank voor je compliment en mijn complimenten retour voor je laatste zin. Erg waar!
Zo’n verhaal, daarbij ‘moet’ je wel op de leukknop klikken. 😉 Maar serieus, herkenbaar thema!
ik moet nu even glimlachen 😉
Al heel lang is het zo dat als ik iets moet, ik mijn kont tegen de krib goot. Maar als je me iets vriedenlijk vraagt doe ik het graag voor je.
Sorry voor de typos, beetje kippig vandaag.
MOET je je bril misschien opzetten Guus? ;P
en nu moet ik hier zeker op reageren ?
JA!
ja wat moeten ???… ergens voor kiezen dat is toch wat je doet als t niet moet? Dan mag je van jezelf die dingen doen…. en ik hou nou eenmaal van doen…. je oudste zus!
Haha, van mij MAG jij altijd wat doen hoor!